‘Ik kan weer normaal de trap op en af’

Mw. van der Poel (77) met reuma

Ik heb al reuma vanaf mijn 13e jaar. Het ergste is altijd geweest dat mensen om mij heen mij niet geloofden. Ze zagen geen wond dus konden niet zien dat ik pijn had, dat vond ik altijd heel erg.
Ondanks die ellende heb ik gelukkig tot mijn 48e nog kunnen werken in mijn borduurwinkel. Nu ben ik 77 en heb jarenlang meer of minder heftige pijn doorstaan. Begin dit jaar was de pijn zo erg dat ik er eigenlijk mee wou stoppen. Ik kon het niet meer aan, het was zo erg! In mijn benen, mijn rug, mijn schouders. Magnetiseurs en fysiotherapeuten konden me niet meer helpen. Ik werd er nog ellendiger van.

Mijn zoon heeft Wim benaderd om mij te helpen. Zijn behandelingen zijn heerlijk. Na de tweede behandeling stapte ik blij mijn bed uit om naar beneden te gaan. Ik kon het niet geloven want ik lag altijd lang in bed, stijf en met pijn. Ik kon me niet eens meer herinneren dat ik wel eens met een glimlach op mijn gezicht uit mijn bed was gestapt. Ik heb de keukenkastjes schoongemaakt en de afwas gedaan.

Ik voelde me zo gelukkig dat ik dat weer kon, gewoon die kleine dingetjes. De reuma heeft zoveel beschadigd dat ik niet denk dat het volledig zal verdwijnen. Maar met de helft ben ik ook al heel blij, ik kan nu weer normaal de trap op en af en maak weer kleertjes voor mijn kleinkinderen. Nu ga ik ook weer naar buiten. Geweldig.

Hoe hij het doet weet ik niet. Maar van de schoenmaker weet je ook niet hoe hij precies schoenen maakt. Als ze er maar mooi uitzien en lekker zitten, dan vind ik het goed.

Mevr. van de Poel, Leiden