Another pretty face – W. Mitchell

In een zeer ontroerend verhaal vertelt Brad Lemley in de Parade Magazine van 26 november 1989 over W. Mitchell en zijn levensgeschiedenis.

Het gezicht van Mitchell is een lappendeken van huidtransplantaties. Zijn vingers zijn stompjes en zijn verlamde benen bungelen krachteloos tussen de wielen van zijn rolstoel.

Mitchell was 46 toen hij voor 75% was verbrand door een motorongeluk in 1971. Vier jaar later kreeg hij een vliegtuigongeluk en werd hij verlamd vanaf zijn middel.

Ondanks zijn onfortuinlijke lot is W. Mitchell toch een miljonair geworden. Hij is een gerespecteerd milieuactivist, een veelgevraagd spreker, een voormalige burgemeester en een Congres kandidaat. Hij is gelukkig. Hij geniet van wild-water raften (roeien) en is doet zelfs aan parachutespringen.

Zijn levensverhaal vertelt ons iets bijzonders. Mitchell heeft er altijd plezier in gehad om zijn eigen lot te tarten. “Mijn leven”, zegt hij zelf, “bewijst dat “Alle beperkingen zijn wat we onszelf opleggen.” Hij voegt eraan toe: “Het gaat er niet om wat je overkomt in je leven, het gaat wat je ermee doet”.

Over een periode van vier maanden na zijn motorongeluk, heeft hij 13 bloedtransfusies gehad, 16 huidtransplantaties, met nog een aantal andere operaties en ingrepen. Hij vertelt over de twee geheimen van zijn herstel. Zijn eerste geheim is de liefde en aanmoediging van zijn vrienden en familie. Zijn tweede geheim is de persoonlijke houding die hij had aangenomen: in plaats van slachtoffer te zijn van zijn omstandigheden nam hij de leiding en de verantwoordelijkheid voor zijn omstandigheden. Hij bleef in controle over zijn leven en zijn levensgeluk.

Hij had allang ontdekt dat het niet noodzakelijk was om knap, rijk of gezond te zijn om gelukkig te zijn. Mitchell zei: “Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen ruimteschip,” zegt hij. “Ik ga de hoogte in wanneer ik wil en ga de diepte in wanneer ik wil. Ik kan er zelf voor kiezen of ik mijn situatie als een tegenslag of een nieuw startpunt zie”.

Zijn vliegtuig crashte in 1975 door ijsontwikkeling op de vleugels bij het opstijgen. Zijn ruggenmerg was onherstelbaar gekneusd en zijn 12e borstwervel was verbrijzeld. Hij had een ​​dwarslaesie.

Zijn omstandigheden daagden zijn buitengewone optimisme flink uit. Hij vond dat hij moest focussen op wat hij “wel kon”, in plaats van wat hij “niet meer kon”. Hij besloot om het advies van de Duitse filosoof Goethe op te volgen : “Wat je ook kunt, of droomt dat je kunt, begin er nu mee – want moed genereert genialiteit, kracht en magie.”

Mitchell dacht vaak aan die andere patiënt, een man van 19, die hij in de gymzaal van het ziekenhuis had ontmoet. Deze man was ook verlamd en was ervan overtuigd dat zijn leven voorbij was. Uiteindelijk zei Mitchell tegen hem: “Weet je, voordat dit allemaal gebeurde met mij, waren er 10.000 dingen die ik kon. Nu zijn er nog 9000 dingen die ik kan. Ik kan de rest van mijn leven stil blijven staan ​​bij de 1000 dingen die ik niet meer kan, maar ik kies ervoor om te focussen op de 9000 die nog over zijn.”

Het gaat W. Mitchell goed in zijn woonplaats Colorado. Sinds het vreselijke motorongeluk heeft hij meer succes en plezier gekend dan veel mensen in een heel leven. Hij heeft goede persoonlijke relaties met enkele invloedrijke Amerikanen opgebouwd. Hij is miljonair geworden in het zakenleven. Hij heeft zich kandidaat gesteld voor het Congres, ondanks het feit dat zijn gezicht ernstig verminkt is. Zijn verkiezingsslogan was: “I won’t be just another pretty face”.

Hij heeft tegenwoordig een fantastische relatie met een heel bijzondere vrouw en is heel gelukkig.

Klik op deze link voor één van zijn beste filmpjes: “Dealing with impossibilities” (Omgaan met onmogelijkheden).

Lees nog meer over > W. Mitchell