Waarom raakte de film ‘Beautiful boy’ mij zo?
De film is een waargebeurd verhaal over de drugsverslaving van een zoon (Nic) en de strijd van zijn vader om zijn zoon te redden.

Het is een aangrijpend drama over vernietiging, verval en van wederopstand, veerkracht en herstel. En niet in de laatste plaats over liefde en vertrouwen.

Gelukkig heb ik zelf nooit te maken gehad met drugsgebruik. Het verloop van en vooral het herstelproces van de chronische ziekte MS (multiple sclerose) waar ik 17 jaar aan heb geleden vertoonde toch wel heel veel overeenkomsten met het verloop en de omstandigheden van de “ziekte” drugsverslaving.

In mijn situatie was er geen externe factor (van buitenaf) als de toediening van een verwoestende drug in het lichaam. MS is een auto-immuunziekte, wat betekent dat (de vernietiging) van “binnenuit” komt. Maar er is sprake van een soortgelijke kracht.

Ingekapseld

De vernietigende kracht van de drug “crystal meth” had een vergelijkbaar effect op het lichaam en geest van hoofdpersoon Nic als het effect van de ziekte MS op mijn lichaam en geest. Je ziet het niet zo snel aan de buitenkant, maar ik raakte steeds meer gevangen in mijn eigen lichaam. Zowel in het geval van MS als bij drugsverslaving word je “ingekapseld”. Totdat je -letterlijk- geen kant meer op kan. Zowel fysiek als geestelijk had ik geen veerkracht meer.

Er ontstaan heftige emoties. Net als Nic was ik intens kwaad, zwaar teleurgesteld en enorm verdrietig. Ik was kwaad op de wereld en teleurgesteld in het leven.

Ik was kwaad omdat ik me niet belangrijk voelde. Ik voelde me door niemand begrepen.

Ik was kwaad omdat ik voelde dat ik mensen kwetste en steeds verder van mij af duwde. Ik nam het niemand kwalijk dat ze mij links lieten liggen. Nee, ik was kwaad op mezelf.

Ik voelde mij een mislukkeling. Het lukte me niet om mijn vriendschappen in stand te houden, mijn studies af te maken en voor mezelf te zorgen.

Ik was intens verdrietig omdat ik mijn vrijheid en mijn levensgeluk door mijn vingers voelde glippen.

Emoties

Naar anderen deed ik als of dat allemaal niet zo was. Ik maakte me ook zorgen of anderen het zouden aankunnen om met mij om te gaan.

Ik voelde dat er van binnen “iets” zat dat me uitholde, dat me opvrat. Dat iets kan drugs zijn. Het gevaar van drugsgebruik is dat je daar steeds meer naar verlangt. Maar de leegte in je lichaam blijft. In mijn geval was die leegte MS. Ik voelde me hulpeloos en machteloos. Er was niets dat het gat kon vullen dat in mijn lichaam steeds groter werd.

Mensen in mijn omgeving wilden me helpen. Ze vertelden me wat ik moest doen en vooral wat ik niet moest doen. Iedereen vond wat van mijn situatie maar niemand had een oplossing. Medicijnen en therapieën helpen niet. Ik vertrouwde niemand meer. Sterker nog: volgens de reguliere geneeskunde was MS ongeneeslijk. Men verwachtte van mij dat ik me daar ook naar zou gedragen en me erbij neer zou leggen.

Omstandigheden en gedrag zijn van invloed op je omgeving. Mijn moeder was intens verdrietig. Mijn broer verdween uit beeld. Mijn vader (die specialist is geweest in het ziekenhuis waar ik zes keer opgenomen ben geweest) had vanaf het begin al afstand genomen. Hij kon er ook niet mee omgaan.
Dit was allemaal emotioneel zwaar voor mij.

Wanhoop

De invloed van familieomstandigheden en relaties kwam één op één terug in de film. De ziekte vernietigt niet alleen een mensenlichaam en daarmee een mensenleven, maar heeft ook een vernietigende werking op de omgeving en de relaties van de patiënt.

In de film leefde ik mee met de wanhopige pogingen van beide ouders van Nic om hem te helpen, te troosten, moed in te spreken, en om nieuwe oplossingen aan te dragen. Daar herkende ik mijn moeder in.

Transformatie

Met Nic ging het niet goed. Zolang hij hulp kreeg bleef hij drugs gebruiken. Op het einde hadden alle mensen en hulpverleners van Nic het opgegeven. Het hielp toch allemaal niets. Zijn vriendin die ook drugs gebruikte had het niet overleefd.

Zolang je iets moet van je ouders, van je partner, van vrienden, van de dokter, of van wie dan ook, zal er niet zoveel veranderen.

De belangrijkste boodschap van de film en voor mezelf was dat de persoon met de ziekte er zélf voor moet kiezen om geholpen te worden. Deze is de enige die kan kiezen voor zijn leven en voor zijn gezondheid.

Nic werd met zichzelf geconfronteerd. Hij moest het nu helemaal zelf opknappen. Dáár vond de echte transformatie van Nic plaats. Zijn ouders en de hulpinstanties konden hem niet helpen zolang hij zich niet wilde láten helpen. Pas toen hij zelf de beslissing nam om te kiezen voor het leven en ervoor te vechten veranderde alles. Vóór die tijd wilden anderen dat hij naar afkickklinieken ging en ontwenningsprogramma’s volgde. Zelf wilde hij dat niet. De drug was de baas. Toen hij op zijn dieptepunt was (hij lag zo goed als dood op straat) vond hij, diep van binnen, de kracht om te vechten en op te staan.

De regie

Nic leefde als een flierefluiter. Er werd voor hem gezorgd. Anderen waren bepalend voor zijn geluk en welzijn. Dat vond hij vanzelfsprekend.

Ik herkende mezelf in zijn situatie. Vóórdat ik MS kreeg op mijn 20e leefde ik ook zo.

De echte verandering bij Nic vond pas plaats toen hij het heft in handen nam en zelf besloot wat hij nodig had. En dát is het belangrijkste dat ik herkende in mijn eigen ziekte- en herstelverleden.

De dag dat ik de regie terug pakte over mijn eigen leven stopte het gevecht. Het gevecht tegen de ziekte en het gevecht met mezelf. Mijn lichaam kon zich toen resetten en ik ging weer leven.

——————————

Misschien herken je een stukje van jezelf in dit verhaal en vind je het tijd voor verandering. Als je een afspraak maakt voor het eerste consult bespreken we je ziekte- en gezondheidsverleden. Op basis van het onderzoek kan ik je precies vertellen wat ik voor je kan doen en hoe we je herstel gaan aanpakken.

Bel even met Mira, mijn assistente op 06-38038643. Dan plant zij een tijd voor je in.

Tot ziens en hartelijke groet,

Wim Beek

Wim Beek helpt al meer dan 30 jaar mensen van pijn en beperkingen naar gezondheid en vrijheid. Hij richt zich op mensen die vastlopen in het ziekenhuis en is gespecialiseerd in het behandelen van artrose en posttraumatische dystrofie.

continue reading

Related Posts

  • 446 words-2 min read-

    Lees het verhaal van Sanne die zich hopeloos en machteloos […]

    Lees meer
  • 801 words-4 min read-

    Ontdek hoe je ervoor kunt kiezen je ook goed te […]

    Lees meer
  • 425 words-2 min read-

    Lees het verhaal van Else die alleen kon werken met […]

    Lees meer