Wat doe je als je hoort: ‘Je zal ermee moeten leren leven’

Welk risico neem je als je deze boodschap als een waar feit accepteert?

Langdurige pijn wordt door dokters chronisch genoemd als hij al meer dan zes maanden aanhoudt en niet voldoende reageert op medicijnen. Omdat de oorzaak van de pijn onbekend is, gaat de aandacht niet meer naar de mogelijkheden voor een behandeling, maar concentreert men zich op de pijn zelf. Daarmee is de chronische pijn een doel op zichzelf geworden dat alle aandacht opeist.

Op dit punt kunnen dokters alleen nog proberen om het symptoom te bestrijden. Een ander medicijn zal worden voorgeschreven en als die niet werkt weer een ander. Waarschijnlijk word je doorverwezen naar de pijnpoli. De eventuele positieve resultaten met medicijnen en prikken op de pijnpoli zijn in ieder geval tijdelijk.

Een gevaar van medicijngebruik en pijnprikken is dat de pijn “bedekt” wordt. De pijn is er nog wel maar je voelt hem niet meer. De oorzaak van de pijn krijgt hierdoor geen aandacht. Als het medicijn of de prik is uitgewerkt zal de pijn net zo erg, of zelfs in verergerde vorm, weer terugkomen. Bovendien kunnen er vervelende bijwerkingen optreden.

Soms heb je geluk en blijft de pijn weg. Maar vaak komt de pijn weer terug na medicijngebruik en pijnprikken en kan de pijn in het ziekenhuis niet anders bestreden worden. Ze noemen de pijnklachten “chronisch” omdat ze er in het medische niets meer tegen kunnen doen.

Dat wil niet zeggen dat er niets aan te doen is. Dat is iets heel anders!

Om deze gedachtenwereld beter te begrijpen, gaan we een klassiek fabeltje over pijn onder de loep nemen. Een fabeltje dat we in onze opvoeding of op school hebben aangenomen als een feit. We hebben het fabeltje klakkeloos overgenomen van dokters, onze ouders of hebben het ergens opgevangen of gelezen.

Het fabeltje dat we vaak horen van dokters is: “Je zal ermee moeten leren leven. Er is niets aan te doen.”

Deze boodschap is een gebruikelijke reactie van een dokter of behandelaar die de grenzen van zijn kunnen heeft bereikt. Hij zegt op een ongelukkige manier dat hij je geen oplossing meer kan bieden. Men denkt er eigenlijk niet meer over na en zet het “in een hokje”. Dat doen veel Nederlanders inderdaad graag. Dan zijn ze er vanaf (denken ze). Dan hoeven ze er niet meer over na te denken (denken ze).

Het gevaar van deze boodschap is dat je dit aanneemt als een waar feit. Zeker als het bevestigd wordt in gesprekken met anderen die dit ook als waar feit aannemen. De gedachte “Ik zal ermee moeten leren leven” kan sterke emoties als verwarring, wanhoop, moedeloosheid en hulpeloosheid veroorzaken. Met deze emoties creëer je onrust en onzekerheid in je lichaam waardoor het natuurlijke herstelvermogen kan stagneren.

We hebben er eigenlijk nooit goed over nagedacht. We weten niet zeker of deze “feiten” wel kloppen. Door ons bewust te zijn van onze eigen gedachten over pijn, ziekte en gezondheid kunnen we nieuwe opties en mogelijkheden creëren om met pijn om te gaan of hem zelfs achter ons te laten. De boodschap: “Je moet er maar mee leren leven” is dus helemaal niet doordacht. Het is gewoon een reflex. Een conditionering. Zoals de honden van Pavlov gingen kwijlen als ze de bel hoorden.

Vaak blijken onze eigen gedachten een fabeltje waar we in zijn gaan geloven. Met onze gedachten kunnen we het vermogen van ons lichaam om te herstellen verstoren en zelfs belemmeren. Irreële gedachten kunnen onze keuzevrijheid beperken. Ze kunnen onze intuïtie belemmeren om de juiste keuzes te maken over alle mogelijkheden en hulpbronnen die ons ter beschikking staan.

Als je echt nog iets wilt doen om blijvend van je pijn af te komen is het belangrijk om ruimte te maken voor nieuwe mogelijkheden die je dichter bij de oplossing brengen. Fabeltjes als deze en je eigen gedachten en overtuigingen hierover kunnen we dan het best even aan de kant zetten, zodat we hier even helder over kunnen nadenken. Natuurlijk is het belangrijk om kritisch te blijven en je gevoel te blijven volgen.

Wees je ervan bewust dat er altijd meerdere opties zijn. Ook voor jou is er een oplossing. Dat de dokter zijn grens heeft bereikt betekent nog niet dat dat ook jouw grens moet zijn. We leven in een vrij land. We hebben de vrije keus van gedachte en om beslissingen te nemen. We kunnen onze eigen grenzen stellen en overschrijden als we dat willen.

Dat er een man op de maan kon landen is iets waar veel mensen niet zo lang geleden nog niet in durfden te geloven. Ondanks tegengas van veel cynische mensen bleef een groep krasse koppen erin geloven. Deze groep specialist en heeft het landen van de mens op de maan realiteit gemaakt. De afgelopen paar tientallen jaren hebben we getuige mogen zijn van diverse maanlandingen.
De cynici waren bezig met wat onmogelijk was en konden geen man op de maan zetten. De krasse koppen waren bezig met wat mogelijk en konden wel een man op de maan zetten.

Wat een verschil in resultaat door één gedachte!

Als je de deur dichthoudt voor nieuwe oplossingen zal je de mogelijkheden voor herstel van pijn en ziekte nooit zien. Als je de deur openzet zullen de mogelijkheden voor herstel van pijn en ziekte zich vanzelf aandienen.

Als je blijft vasthouden aan een opvatting die je niet verder heeft geholpen is het wellicht tijd om voor een nieuwe opvatting te kiezen die je wel verder helpt. Jouw keuzes en beslissingen bepalen hoe jouw toekomst eruit gaat zien. Door de deur open te zetten en nieuwe keuzes te maken kan je jezelf dichterbij het gewenste doel in je gezondheid brengen.

Pijn of ziekte ontstaan niet zomaar. Achter elke pijn of klacht zit een oorzaak. Bij Vrij van Pijn doe ik onderzoek naar die oorzaak. Door behandeling daarvan en het herstelvermogen van het lichaam weer te activeren kan het lichaam weer herstellen in de optimale, oorspronkelijke staat.

Bij Vrij van Pijn hoor je meteen, in alle openheid of je pijnklacht effectief behandeld kan worden. Meer dan 75% van de mensen die naar de praktijk komen kan effectief worden behandeld en kan weer genieten van een leven zonder of met aanzienlijk minder pijn. Zou het niet fijn zijn om dit ook weer te kunnen ervaren?